• Ομόνοια- Γιάννης Αναστασίου
• To 4-1-4-1 που δεν ενέπνεε και το ανακάτεμα Αναστασίου
• Χουάν Κάρλος Καρσέδο-Πάφος
• Τα επιθετικά υπερ-όπλα και ο στιβαρός άξονας
• Τα μεταξύ τους προειδοποιούν για το τι θα επακολουθήσει...

Ομόνοια- Γιάννης Αναστασίου

Ας ξεκινήσουμε από τον προπονητή που ήρθε στη μέση της σεζόν. Πολλοί θα πουν ότι ο Αναστασίου βρήκε μια ομάδα έτοιμη και στημένη και όσο δίκιο έχουν, έχουν και άλλο τόσο άδικο. Πριν την έλευση Αναστασίου, η Ομόνοια έμοιαζε και έδειχνε χαμένη, οι παίχτες της σαν ένα ανάκατο παζλ, κομμάτια που έλειπε η σύνδεση. Και αυτό που έλειπε ήρθε με τον Έλληνα τεχνικό. Η Ομόνοια δεν ήταν ομάδα, ή μάλλον πιο σωστά, ήταν ομάδα δίχως ταυτότητα και χαρακτήρα. Και για να αναφέρουμε και ένα στατιστικό, το «τριφύλλι», στα 10 παιχνίδια των Playoff συγκέντρωσε 20 βαθμούς, 6 παραπάνω(!) από τον πρωταθλητή ΑΠΟΕΛ. Στοιχείο που αποτυπώνει ανάγλυφα την επιρροή του Αναστασίου στο παιχνίδι της.

Υπό ποιον τρόπο παιχνιδιού ωστόσο ήρθε αυτή η «πράσινη αναγέννηση»;

To 4-1-4-1 που δεν ενέπνεε και το ανακάτεμα Αναστασίου

Προ Αναστασίου η Ομόνοια έμοιαζε χαμένη. Όχι από στόχους αλλά από προσανατολισμό και ταυτότητα. Το... άχαρο 4-1-4-1 που παρατασσόταν συχνά πυκνά δεν ενέπνεε σιγουριά. Το σκεπτικό πίσω από αυτό το σύστημα και αυτή την παράταξη ήταν ο υπερφορτωμένος άξονας, ο οποίος θα οδηγούσε στη διαχείριση του ρυθμού του παιχνιδιού. Επιθετικά ωστόσο οι λύσεις ήταν περιορισμένες με έναν παίχτη μόνο να είναι ο στόχος για τις μεγάλες μπαλιές και τις επικίνδυνες καταστάσεις. Από την άλλη πλευρά, αυτή η υπερφόρτωση του άξονα συχνά άφηνε ακάλυπτες τις πλευρές, με την Ομόνοια να δέχεται πλήθος ευκαιριών και γκολ από στιγμές που ξεκινούσαν από τα άκρα, είτε με κάποιο overlap των ακραίων μπακ, είτε με κάποια μεγάλη μπαλιά προς το οποιοδήποτε αντίπαλο εξτρέμ.

Προφανώς και ο Αναστασίου θα έφερνε στην ομάδα την δική του φιλοσοφία. Ο τεχνικός από την Άρτα προσάρμοσε το σύστημά του στα ατομικά χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών του και επέλεξε (και επιλέγει ακόμα) μια τακτική προσέγγιση, η οποία θα επιτρέψει στους παίχτες του να ξεδιπλωθούν στον αγωνιστικό χώρο και να κάνουν το παιχνίδι τους. Το 4-3-3 με το οποίο συνήθως ξεκινάει τους αγώνες, είτε γυρνάει σε 4-4-2 όταν έχει τη μπάλα στα πόδια, είτε σε 3-5-2 σε αμυντική φάση, είτε ακόμα και σε 4-2-3-1 σε ορισμένες φάσεις του παιχνιδιού επιτρέπει στους εκάστοτε «εντεκαδάτους» να κινούνται ελεύθερα στον αγωνιστικό χώρο, προσφέροντας αλληλοκαλύψεις στους συμπαίχτες τους, μη αφήνοντας τα κενά που -στις αρχές της σεζόν- πλήγωσαν την Ομόνοια.

Σε επιθετική φάση τώρα, ο πρώην κόουτς του Παναθηναϊκού, θέλει να εντάσσει στην ανάπτυξη όσους περισσότερους ποδοσφαιριστές γίνεται . Και θα συγκρατήσουμε την λέξη ανάπτυξη γιατί αυτή είναι το «κλειδί» Αναστασίου στην Ομόνοια. Η σωστή ανάπτυξη, η μη βιαστική ανάπτυξη, η ανάπτυξη που βασίζεται στην ώριμη σκέψη. Με μια ματιά στην ανάλυση Wyscout που έκανε το Gazzetta ενόψει του τελικού αυτό θα σας επαληθευτεί περίτρανα. Σαφώς βασίζεται και στην ατομική ποιότητα κάποιων ποδοσφαιριστών, όπως ο Σεμέδο, ή ο Αλιούμ, ή ο Κακουλλής, αλλά οι αναπάντεχοι τραυματισμοί που αντιμετωπίζει η κάθε ομάδα δεν επιτρέπει την μονοδιάστατη οπτική των πραγμάτων (βλέπε Μπεζούς και Σεμέδο). Και αυτό ο Αναστασίου το ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Για αυτό προηγείται για εκείνον ο συμπαγείς άξονας και άμυνα, και έπειτα το γκολ. Και εδώ έρχεται η αντίθεση με τον αντίπαλό του στον τελικό...

Χουάν Κάρλος Καρσέδο-Πάφος

Ένας αριστούχος απόφοιτος της μεγάλης των Ισπανών προπονητών σχολή. Έχοντας μαθητεύσει ολοκληρωτικά υπό την Ισπανική ποδοσφαιρική φιλοσοφία, ο Χουαν Κάρλος Καρσέδο, εφαρμόζει τα όσα έχει μάθει, περίφημα στην Πάφο, βάζοντας σαφώς και τις δικιές του «πινελιές» και «νότες». Η μεγάλη ειδοποιός διαφορά με τον Αναστασίου είναι ότι ο Καρσέδο διαχειρίζεται μια δικιά του ομάδα. Μια ομάδα που οικοδόμησε όπως αυτός ήθελε, με την δική του λογική, με παίχτες που ήθελε να έχει και να χρησιμοποιεί. Και παίχτες που σαφώς ταίριαζαν άρτια στη λογική του. Και μπορεί ο ισπανικός τρόπος παιχνιδιού να ξεκινάει με τη σίγουρη πάσα και τη κατοχή της μπάλας (την οποία η Πάφος έχει ως επί το πλέιστον), ο Καρσέδο εφαρμόζει ένα πλήρως επιθετικό παιχνίδι, το οποίο δείχνει να... του βγαίνει.

Τα επιθετικά υπερ-όπλα και ο στιβαρός άξονας

Το αγαπημένο σύστημα της Πάφου είναι το 4-2-3-1, το οποίο δεν αλλάζει πολύ συχνά, κατά την διάρκεια του αγώνα. Ίσως κάποιες φορές να γίνει αλλαγή σε 4-4-2, ίσως 4-3-3, όλα όμως τα συστήματα τα οποία η Πάφος χρησιμοποιεί συνδέονται από έναν κοινό γνώμονα. Την στιβαρότητα στον άξονα. Ο Καρσέδο θέλει να έχει το βαρόμετρο του παιχνιδιού του σταθερό και αμετάβλητο ώστε να μπορεί να χτίσει και να οικοδομήσει από εκεί το παιχνίδι του. Και από εκεί και πέρα, αναλαμβάνουν τα «όπλα της επίθεσης». Ο λόγος φυσικά για τους Ζάιρο και Μουαμερ Τάνκοβιτς.

Ξεκινώντας από τον Ζάιρο (τον κύριο στόχο των επιθετικών προσπαθειών της Πάφου), ο Βραζιλιάνος δεξιοπόδαρος επιθετικός, διανύει μια από τις παραγωγικότερες σεζόν τις καριέρας του με 25 συμμετοχές σε τέρματα (17 γκολ ,8 ασίστ) σε 37 παρουσίες με την ομάδα. Οπότε, για την Ομόνοια, η αντιμετώπιση του είναι κομβική. Ωστόσο σε περίπτωση που η αντίπαλη ομάδα πέσει όλη πάνω στον Ζάιρο, ο Τάνκοβιτς μπορεί εξίσου να πληγώσει τον αντίπαλο. Με 20 “goal involments” για τον Βόσνιο σε 36 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, αυτό αποδεικνύεται περίτρανα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Όλη η Πάφος μπορεί να απειλήσει. Όλη η Πάφος μπορεί να σκοράρει!

Μιλάμε για μια ομάδα με άκρως επιθετική νοοτροπία που στη πλειονότητα των αγώνων της επιδιώκει να σφυροκοπάει την αντίπαλη ομάδα με τελικές και να έχει τον έλεγχο των συνθηκών. Για πολλούς, η πιο fun to watch ομάδα της Κύπρου, σίγουρα όμως όχι η πιο fun να αντιμετωπίζεις.

Τα μεταξύ τους προειδοποιούν για το τι θα επακολουθήσει...

Δυο ομάδες με δυο τελείως διαφορετικές νοοτροπίες, καθοδηγούμενες από δυο ανθρώπους με τελείως διαφορετική ποδοσφαιρική ιδιοσυγκρασία και λογική. Η τακτική του ενός εξουδετερώνει την τακτική του άλλου. Οι πρόσφατες αναμετρήσεις των δυο ομάδων στα Playoff δεν επιτρέπουν σε κανέναν από τους δυο να έχει άσο κρυμμένο στο μανίκι. Όλα τα χαρτιά είναι ανοιχτά και με τους δυο να αναμένουν τι θα τους βγάλει στο επόμενο “τράβηγμα” η τράπουλα
Μιας και αναφέραμε τα προηγούμενα παιχνίδια, υπενθυμίζουμε πως στα δυο παιχνίδια της Β΄ φάσης του πρωταθλήματος οι δυο ομάδες αναδείχθηκαν απόλυτα ισορροπημένα ισόπαλες με 1-1 ενώ στην Α΄ φάση μετράνε αμφότερες μια νίκη εκτός έδρας, (0-2 και 1-2 αντιστοίχως).

Αγώνες που διακατέχονται από σκληρό παιχνίδι , πολλές μονομαχίες, πολύ ένταση. Η Ομόνοια είναι έμπειρη σε τελικούς και θέλει πολύ το τρίτο σερί, η Πάφος και όλοι στη ομάδα ζούνε για αυτόν τον τελικό και το ματς της ιστορίας τους, κυνηγώντας τον πρώτο τίτλο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το ματς θα κριθεί (και) από τους δυο κύριους μπροστά στους πάγκους.