To respect στην Ίντερ και ο δρόμος της Σίτι

Θάνος Σαρρής Θάνος Σαρρής
To respect στην Ίντερ και ο δρόμος της Σίτι

bet365

Ο Θάνος Σαρρής βρέθηκε με το PlayStation στον τελικό του Champions League και γράφει από την Κωνσταντινούπολη για το ιστορικό επίτευγμα της Μάντσεστερ Σίτι, απέναντι σε μια Ίντερ που κέρδισε το χειροκρότημα.

Μια βραδιά με τεράστια ταλαιπωρία λόγω των διοργανωτών, αλλά και με τεράστια συναισθήματα. Η μελωδία του Champions League, σε συνδυασμό με την απόλυτη ευτυχία των πρωταγωνιστών που σηκώνουν το βαρύτιμο τρόπαιο, είναι μια μαγική εικόνα. Σε συνεπαίρνει, ακόμα κι αν δεν υποστηρίζεις την ομάδα που τελικά παίρνει τον τίτλο. Τριγύρω το κοντράστ της απόλυτης ευτυχίας με το δακρυσμένο χειροκρότημα, τη συνειδητοποίηση ότι έφτασες στο φινάλε, έπαιξες όπως έπρεπε, αλλά έφυγες άπραγος. Αυτό είναι ένας τελικός Champions League, τελικά, περισσότερο από όλα. Συναισθήματα. Και το PlayStation, επίσημος χορηγός της διοργάνωσης, μας έδωσε την ευκαιρία να τα ζήσουμε από κοντά και να τα κλείσουμε για πάντα στο κουτί της ποδοσφαιρικής μνήμης.

Η φιλοξενία των ανθρώπων του PlayStation ήταν εκπληκτική, βάζοντάς μας από νωρίς σε mood τελικού και φροντίζοντας ώστε να απολαύσουμε την εμπειρία με τον καλύτερο τρόπο. Να παρακολουθήσουμε από κοντά ένα ακόμα κεφάλαιο ποδοσφαιρικής ιστορίας της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, με την οποία, φυσικά, το PlayStation είναι απόλυτα συνδεδεμένο.

Ένα σπάνιο χειροκρότημα

Ο τελικός είχε μόλις ολοκληρωθεί. Οι παίκτες της Μάντσεστερ Σίτι χόρευαν εκστασιασμένοι, ενώ ο Μπερνάντο Σίλβα πλησίασε τη μία άκρη του πετάλου, στο οποίο βρίσκονταν οι Άγγλοι οπαδοί, για να χαιρετίσει τον κόσμο. Ακολούθησε ο Έντερσον, ο οποίος πνίγηκε στις αγκαλιές του κόσμου. Οι Σίτιζενς ζούσαν τη δική τους Βαρκελώνη, πανηγυρίζοντας το τρεμπλ και ανυπομονώντας να ξεκινήσει η απονομή. Κάπου εκεί, έγινε η ανακοίνωση ότι πρώτα θα πάρουν τα μετάλλιά τους οι ηττημένοι. Ακούστηκαν κάποιες αποδοκιμασίες από τον πυρήνα των γαλάζιων, όμως όταν οι Νερατζούρι ξεκίνησαν με σκυμμένα κεφάλια να κινούνται προς τον Τσέφεριν, η αντιμετώπιση ήταν διαφορετική.

Όσοι Άγγλοι βρίσκονταν τριγύρω μας, χειροκρότησαν όρθιοι. Ήταν η αναγνώριση πως απέναντί τους συνάντησαν έναν αντίπαλο που όχι απλά τους κοίταξε στα μάτια, αλλά τους έκανε να αγχωθούν και να ξεφυσήξουν ανακουφισμένοι στο φινάλε. Γιατί είδαν έναν αντίπαλο να κάνει πράγματα, τα οποία δεν έχουν συνηθίσει και δεν πίστευαν ότι μπορούν να συμβούν, έχοντας μάθει την ομάδα τους να ισοπεδώνει κάθε αντίπαλο με τον τρόπο παιχνιδιού της. Δεν είναι συχνό φαινόμενο μια ομάδα να έχει μεγαλύτερο αριθμό xGoals και xAssists από την Μάντστεστερ Σίτι, αλλά αυτό συνέβη στην Κωνσταντινούπολη.

Λίγο αργότερα, οι Ιταλοί συνάδελφοι ήθελαν να ακούσουν την επιβεβαίωση του Πεπ Γκουαρδιόλα. «Συγχαρητήρια στην Ίντερ, τι σπουδαία ομάδα. Το λέω ως νικητής, θα το έλεγα κι αν είχα χάσει. Άξιζαν απόλυτα να βρίσκονται εδώ και ξέραμε ότι θα είναι ένα πολύ σκληρό ματς». Το είχαν μαρτυρήσει, πριν μιλήσει, οι αντιδράσεις του στα τελευταία λεπτά, η κατάρρευση μετά το «πούλημα» της μπάλας που χάρισε ένα εύκολο τετ-α-τετ στον αντίπαλο, η νευρικότητα μετά το 1-0, όταν όσοι βρίσκονταν τριγύρω του έδειχναν βέβαιοι ότι το ματς δεν χάνεται. Ο Πεπ ήξερε ότι με τους Ιταλούς δεν υπάρχει η πολυτέλεια γι' αυτό το λάθος. Γνώριζε καλά τι ζημιά μπορούσαν να κάνουν οι παίκτες του Ιντσάγκι, παρά την πεποίθηση πολλών ότι η Σίτι θα κάνει «περίπατο».

Ήταν καλό το ματς;

Κατά την αποχώρηση από το γήπεδο, κάποιος είπε ότι το ματς δεν ήταν καλό. Ήρθα να διαφωνήσω χωρίς δεύτερη κουβέντα, αν και το τι σημαίνει «καλό» ματς είναι κάτι το υποκειμενικό. Masterpiece ήταν ο τρόπος που η Σίτι τσάκισε τα όνειρα της Ρεάλ Μαδρίτης στα ημιτελικά, masterpiece όμως ήταν και η τακτική του Ιντσάγκι. Ο τρόπος που έκλεισε τις μεταβιβάσεις προς τον Χάλαντ και περιόρισε τον ζωτικό του χώρο, η συμφόρηση που προκάλεσε στην «πλατφόρμα», τον κρίσιμο χώρο πίσω από τη μεσαία γραμμή και μπροστά από την άμυνα, καθώς και η στοχευμένη πίεση, σε συγκεκριμένες ζώνες, που απέδωσε καρπούς.

Η Μάντσεστερ Σίτι μπήκε δυνατά, προσπάθησε να προσελκύσει τους Νερατζούρι πιο ψηλά στον αγωνιστικό χώρο ανά διαστήματα, αλλά όταν δεν τα κατάφερε προσπάθησε να κάνει το παιχνίδι της. Και εκεί συνάντησε αρκετές δυσκολίες. Αν οι επιθετικοί της Ίντερ ήταν σε καλύτερη μέρα όσον αφορά και τη βασική τους δουλειά, το σκοράρισμα, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Και, παρότι βρίσκεται στο στόχαστρο για τις χαμένες ευκαιρίες του, ο Λουκάκου βοήθησε στην αλλαγή της εικόνας της Ίντερ και επιθετικά με την είσοδό του. Υπήρχαν, πάντως, στιγμές που οι συνεργασίες και το ομαδικό πρέσινγκ της Σίτι θύμιζαν… PlayStation. Όταν συντονίζονται, κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει.

O Πεπ, ο Στόουνς και οι άλλοι

Masterpiece, όμως, ήταν και η τελική προσέγγιση του Γκουαρδιόλα, ο οποίος, όπως είπαμε, δεν υποτίμησε καθόλου την Ίντερ. Οι τακτικές του διαφοροποιήσεις ήταν ένας από τους λόγους που άλλαξαν τη φετινή χρονιά και συνέβησαν, κυρίως, στην άμυνα. Εκεί όπου ο Ο Ακάνζι έγινε ένας παίκτης για όλες τις θέσεις της γραμμής, ο Άκε ένα μπακ/στόπερ με νέα στοιχεία στο παιχνίδι του και φυσικά ο Στόουνς, στον πιο σύνθετο ρόλο της καριέρας του, σε έναν ρόλο από αυτούς που επιφυλάσσει ο Γκουαρδιόλα για τους εκλεκτούς του. Η θέση του στόπερ που σε φάση ανάπτυξης παίρνει θέση δίπλα στον αμυντικό χαφ και η αμυντική γραμμή προσαρμόζεται αναλόγως είναι ίσως εκείνη που του ταιριάζει περισσότερο, ωστόσο αν αυτό συνέβαινε και στον τελικό, ο Πεπ θα ρίσκαρε να αφήσει στο κέντρο της άμυνας κενό με αντίπαλους δύο σέντερ φορ. Έτσι, τον έφερε δεξιά, με τον Ακάνζι να έρχεται δεξί στόπερ και τον Άκε να μένει αριστερά.

«Είναι σαν να παίζει με τέσσερα στόπερ», είπε η κάποιος, αλλά η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Ο εκρηκτικός Ντιμάρκο ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα απασχολημένος με τα αμυντικά του καθήκοντα, επομένως δεν πίεσε ιδιαίτερα. την πλευρά. Δύο φορές που το έκανε, πάντως, φάνηκε ότι υπήρχε ρίσκο για τον Πεπ, ένα ρίσκο που προτίμησε από αυτό του άξονα. Σε φάση ανάπτυξης όμως, είναι εντυπωσιακό να βλέπεις την Μάντσεστερ Σίτι από κοντά, τον τρόπο που οι παίκτες κινούνται χωρίς την μπάλα, τις κινήσεις αυτές του Στόουνς στα δεξιά του Ρόδρι, με τον Μπερνάρντο κοντά του, αλλά και τις φορές που βρήκε τον χώρο και προσπάθησε να δημιουργήσει συνθήκες υπεραρυθμίας κινούμενος είτε ψηλότερα από τον Μπερνάρντο, είτε προς τον άξονα, είτε ακόμα και αριστερά, με τον Ντε Μπρόινε να καλύπτει. Από την άλλη πλευρά, ο Βέλγος με τον Γκρίλις είχαν τον χώρο για να δημιουργήσουν πράγματα, αλλά προφανώς οι Ιντερίστι ήταν εκεί, physical στα όρια όποτε χρειαζόταν και πιστοί στο πλάνο τους να χαλάσουν το μυαλό του αντιπάλου.

Ναι, η Μάντσεστερ Σίτι ανησύχησε και γι' αυτό ο τελικός ήταν πραγματικά ωραίος. Γιατί είδαμε το αουτσάιντερ να κοιτάζει στα μάτια μια ποδοσφαιρική μηχανή, που κατέκτησε τελικά τρεις τίτλους, να της δημιουργεί φάσεις και να κάνει τον προπονητή της να καταρρέει. Πιθανόν, η Μάντσεστερ Σίτι των προηγούμενων χρόνων να μην κατάφερνε να διαχειριστεί τη συνθήκη, την πίεση, το άγχος. Όμως αυτό είναι μια ακόμα μεγάλη νίκη του Γκουαρδιόλα. Η Σίτι έμαθε να νικά και όταν ο αντίπαλος την απειλεί, όταν έχει λιγότερες ποιοτικές ευκαιρίες από τους αντιπάλους. Μπορεί να ρίξει τον ρυθμό και όχι μόνο να τον ανεβάσει, να βρει τρόπο για να διατηρήσει το αποτέλεσμα απλώς και όχι να το διευρύνει.

Για τους haters του Πεπ είναι τύχη, αλλά όταν το κάνουν άλλοι είναι τακτικές ιδιοφυΐες. Η ιστορία, πάντως που γράφτηκε στην Πόλη είναι ξεκάθαρη: Η Ίντερ κέρδισε τον σεβασμό των ποδοσφαιρόφιλων, αλλά Σίτι έγινε η πρώτη αγγλική ομάδα μετά την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999 που κάνει τρεμπλ, ο Γκουαρδιόλα ο πρώτος που κάνει τρεμπλ με δύο διαφορετικές ομάδες. Και οι φίλοι της Σίτι ακόμα τριγυρνούν χαμένοι στα σοκάκια της Πόλης…

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Θάνος Σαρρής
Θάνος Σαρρής

O Θάνος Σαρρής γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πάρο. Ερωτεύτηκε από μικρή ηλικία τη μαγεία του αθλητισμού και το γράψιμο. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ και έκανε το master του στο Πολιτικό της Νομικής. Λατρεύει τα ταξίδια σε ποδοσφαιρικές γειτονιές του εξωτερικού, τις ιστορίες που γεννά το ποδόσφαιρο εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου και θυμάται την ατμόσφαιρα του γηπέδου σχεδόν απ' όταν θυμάται τον εαυτό του. Τα βιβλία του, «Η Μπάλα στην Κερκίδα» και «30 θεοί του ελληνικού ποδοσφαίρου», κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΟΞΥ και Brainfood αντίστοιχα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ