Παναθηναϊκός: Ο φόβος της επιβίωσης και ο εγωισμός των Ελλήνων!

Παναθηναϊκός: Ο φόβος της επιβίωσης και ο εγωισμός των Ελλήνων!
Ο Αντώνης Καλκαβούρας σχολιάζει τα οφέλη της ολικής επαναφοράς των «πρασίνων» στην σειρά με την Μακάμπι και τον ρόλο που θα παίξουν στα δύο παιχνίδια του Βελιγραδίου, γράφει για τον «κουβαλητή» Σλούκα και πιστεύει ότι το Game 3 θα έχει πολλές εκατέρωθεν προσαρμογές στο κομμάτι της τακτικής.

Αν κάποιος που δεν παρακολούθησε το παιχνίδι, πληροφορούνταν για την τελική διαφορά των 16 πόντων, με την οποία ο Παναθηναϊκός νίκησε για πρώτη φορά φέτος την πρωταθλήτρια Ισραήλ και ισοφάρισε την σειρά των αγώνων σε 1-1, θα θεωρούσε το αποτέλεσμα άκρως φυσιολογικό.

Για να φτάσουμε, όμως, στο τελικό 95-79, αρχικά χρειάστηκε να βρεθούν οι γηπεδούχοι αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο μίας δεύτερης ήττας, που αν ερχόταν, θα ήταν σχεδόν καταδικαστική για την επιχείρηση που έχει στηθεί εδώ και καιρό και έχει κωδικό «Final 4»!

Παρ' ότι έδιναν αγώνα «επιβίωσης» και ιδανικά θα έπρεπε να «τρώνε σίδερα» από το τζάμπολ, οι «πράσινοι» επέτρεψαν στην ομάδα του Κάτας να επιβάλει εκείνη τον ρυθμό της στην 1η περίοδο και με γρήγορες επιθέσεις 5-6 δευτερολέπτων και μακρινά σουτ που προέρχονταν από έξτρα πάσα, να προηγηθει με 16-25 και 20-28.

Κακά τα ψέματα, όταν σε ένα ματς τόσο ειδικων συνθηκών, έχουμε φτάσει στα μέσα του 2ου δεκαλέπτου και ακόμη ο φιλοξενούμενος δεν έχει «νιώσει» καθόλου την πίεση του γηπεδούχου που «καίγεται», τότε δεν θέλει πολύ να «στραβώσει» το πράγμα, να χαθεί η επαφή με το σκορ και να έχουμε... άλλα!

Με 12 ασίστ έναντι 4 λαθών και με 10/12 δίποντα, το 30-36 του 15ου λεπτού, δεν πρόδιδε ότι οι Μακαμπαίοι τα έχουν βρει δύσκολα. Κι εκεί που το ΟΑΚΑ είχε σιγήσει και η ένταση του θορύβου από τις φωνές άρχισε να υποχωρεί επικίνδυνα, ο Εργκίν Αταμάν βρήκε το σχήμα που γύρισε ολοκληρωτικά τον διακόπτη στα μετόπισθεν κι έβαλε τα θεμέλια για την ολική ανατροπή.

Η ταυτόχρονη παρουσία των Σλούκα, Καλαϊτζάκη, Παπαπέτρου, Λεσόρ και Αντετοκούνμπο στο παρκέ για περίπου 2 λεπτά, οδήγησε σε διαδοχικές καλές άμυνες. Μοιραία η ενέργεια πίσω, έδωσε έξτρα αυτοπεποίθηση μπροστά και όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, μέσα σε 5'21” ο «εξάστερος» έτρεξε ένα επιμέρους σκορ 21-3, που άλλαξε τελείως την μορφή της αναμέτρησης.

Κι αν ο Σλούκας (29π., 3ρ. & 4ασ. με 12/16 σουτ σε 29'), δεν το έπιασε από 'κει που το άφησε στο Game 1 και χωρίς να επηρεαστεί από το μοναδικό αλλά μοιραίο λάθος στο οποίο υπέπεσε και στοίχισε στην ομάδα του, αλλά αντιθέτως εκτόξευσε τόσο πολύ την απόδοσή του, που έκανε ρεκόρ καριέρας στην Euroleague και «κουβάλησε» στην πλάτη του το «τριφύλλι», τι να πει κανείς για τον Παπαπέτρου;

Ο Ιωάννης (15π., 3ρ., 3ασ. & 2κλ. με 4/7 τριπ. σε 28') που πήρε πολύ αυξημένο χρόνο, λόγω της απουσίας του Ερνανγκόμεθ, βρήκε την πνευματική δύναμη να κάνει το step up της χρονιάς και με μία πληθωρική εμφάνιση να αποδειχθεί πανάξιος συμπαραστάτης του αρχηγού, σε πολύ κομβικό ματς για τον οργανισμό.

Γενικά το ότι ο Παναθηναϊκός έφτασε στο 1-1 με εμφατικό τρόπο και έγινε η πρώτη ομάδα που μετά από 57 μέρες, κράτησε την Μακάμπι κάτω από τους 80 πόντους, επανερχόμενος στις αμυντικές εργοστασιακές του ρυθμίσεις που του χάρισαν την 2η θεση στην κανονική περίοδο, ήταν ένα μεγάλο όφελος ενόψει της δύσκολης συνέχειας που ακολουθεί στην σερβική πρωτεύουσα.

Ένα εξίσου σημαντικό κέρδος, όμως, που θα «λύσει» τα χέρια του Αταμάν για τα ματς του Βελιγραδίου, είναι το γεγονός ότι η ομάδα του επέβαλε καθαρά την κυριαρχία της, παίρνοντας συνολικά 64 πόντους από τους Έλληνες (Μήτογλου 14π. & 6ρ.) και μόλις 61 από τους ξένους παίκτες. (Λεσόρ 11π., 8ρ. & 3ασ., Ναν 10π., 4ρ. & 3ασ.).

Με τόση επιβάρυνση που έχουν «υποστεί» οι βασικοί του παίκτες και μεν την ενέργεια που απαιτούν τα ματς της συγκεκριμένης σειράς, ο Παναθηναϊκός θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση αν ο Τούρκος τεχνικός δεν αισθανόταν την ασφάλεια να ανοίξει το rotation και να εμπιστευτεί περισσότερο τους Έλληνες αναπληρωματικούς του.

Ειδικότερα από την στιγμή που ο Γκραντ ακόμη δεν βρίσκεται στο 100% και ο Χουάντσο δεν ξέρουμε αν θα είναι σε θέση να βοηθήσει στα δύο παιχνίδια της Μεγάλης Εβδομάδας.

Από 'κει και πέρα και από την στιγμή που η σειρά επανήλθε στα ίσα, με την απόδοσή του ο Κώστας Σλούκας έδειξε τον δρόμο και ξένους συμπαίκτες του, που πρέπει να ανεβάσουν την απόδοσή τους για να ξαναγίνει ο Παναθηναϊκός το φαβορί για την πρόκριση.

Όχι ότι αυτή την στιγμή το προβάδισμα ανήκει στην Μακάμπι. Δεν ανήκει, όμως, ούτε στην ελληνική ομάδα, που απλά, μετά το σοκ του Game 1, αντέδρασε σωστά και ξαναμπήκε στο κόλπο. Ο αποπροσανατολισμός που προκάλεσε η φρενίτιδα περί σίγουρης πρόκρισης στο Final 4, ανήκει στο παρελθόν και ο Αταμάν πρέπει να πείσει τους παίκτες του ότι οι αγώνες τώρα ξεκινούν.

Η ομάδα του Όντεντ Κάτας είναι πολύ επικίνδυνη και πληγωμένη από την ένταση που έβγαλε ο οργανισμός του «τριφυλλιού» και την επιθετική ανακοίνωση διαμαρτυρίας μετά την ήττα στο εναρκτήριο ματς της σειράς (με αποκορύφωμα τις αιχμές για εμπλοκή του πολέμου στον αθλητισμό), οπότε σίγουρα θα επιδιώξει την ηχηρή αντίδραση. Αγωνιστικά, δε, θα έχει περισσότερες λύσεις αν ο 3ος σκόρερ της Euroleague, Γουέιντ Μπάλντουιν (μ.ο. 17,9π.) ξεπεράσει τον τραυματισμό του και δώσει το παρών.

Οπότε, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για δύο ματς που θα είναι «αίμα κι άμμος» μέσα στις τέσσερις γραμμές, αλλά θα έχουν και πολλές εκατέρωθεν τακτικές προσαρμογές από την πλευρά των δύο πάγκων.

Το θετικό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι έφαγε σφαλιάρα και ανταπέδωσε με μεγαλύτερη ένταση το πρώτο χτύπημα αλλά και ότι ξέρει καλά τι αποτελέσματα θα φέρει η δοκιμασμένη (αλλά και με έξτρα υλικά) συνταγή που χρησιμοποίησε στο Game 2.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Αντώνης Καλκαβούρας
Αντώνης Καλκαβούρας

Στην συγκεκριμένη στήλη θα βρείτε αντικειμενικά καταγεγραμμένη άποψη γύρω από τα μπασκετικά δρώμενα και μπόλικη ανάλυση, ενίοτε σε συνδυασμό και με ρεπορτάζ. Το Gazzetta, άλλωστε, μπορεί να μπήκε στην καθημερινότητα μου στη μέση της έως τώρα δημοσιογραφικής διαδρομής (2008), ωστόσο, εδώ και 13 χρόνια αποτελεί την πιο σύγχρονη και ταχύτερη πλατφόρμα ενημέρωσης και ένα μέσο στο οποίο απολαμβάνω από την πρώτη μέρα να δουλεύω. Και σίγουρα το μόνο από τα πολυάριθμα στα οποία έχω εργαστεί και εργάζομαι (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό), το οποίο εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνεται ευχάριστη εμμονή για τους αναγνώστες αλλά και για όλους εμάς τους συντελεστές. Να χαιρόμαστε λοιπόν τη νέα του έκδοσή του και να το εξελίσσουμε συνεχώς!