Η ιστορία ενός τατουάζ ft. Τζόρνταν ΜακΡέι: «Σε κάθε βολή ακουμπάω το στήθος μου, έχω το όνομα του γιου μου»
Ο Τζόρνταν ΜακΡέι έχει μία περίεργη ιστορία να σας πει. Η δική του «Ιστορία ενός τατουάζ» διανύει μία (προσωρινή) παύση. Σχεδόν δέκα ετών! Η τελευταία φορά που διέθεσε τον εαυτό του σε έναν καλλιτέχνη συνέβη όταν ο φόργουορντ της ΑΕΚ Betsson τελείωνε το κολέγιο του Τενεσί.
Τα χέρια του έχουν γίνει ο.. καμβάς του. Μα το πιο πολύτιμο είναι μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Στο στήθος του. Και είναι η αρχή μιας ιεροτελεστίας που κάνει κάθε φορά που βρίσκεται στη γραμμή των βολών.
Ένα άγγιγμα στο στήθος του. Για καλή τύχη. Για να θυμάται ποιος είναι. Και την κληρονομιά που κουβαλάει. Το όνομα του Τζαχίν, του γιου του, είναι γραμμένο σε εκείνο το σημείο. Μόνο που ο ΜακΡέι βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα: Ο Τζαχίν ήταν ο τυχερός της υπόθεσης, αφού τα υπόλοιπα παιδιά του ΜακΡέι έχουν πέσει πάνω στο... διάλειμμα από τα τατουάζ. Η αλήθεια είναι πως το τατουάζ στο στήθος του το εμφανίζει σπάνια, έως καθόλου. Τουλάχιστον σε κοινή θέα.
«Όταν εκτελώ κάθε φορά βολές, ακουμπάω το στήθος μου, στην καρδιά. Έχω κάνει το όνομα του γιου μου, του Τζαχίν. Έχω και άλλα παιδιά, αλλά δεν έχω κάνει νέα τατουάζ, οπότε... Πρέπει να τα προσθέσω και αυτά. Πάντα θέλεις να έχεις κοντά σου τους ανθρώπους που αγαπάς, τον παρτέρα, τη μητέρα, τα αδέρφια σου», είπε ο ΜακΡέι στο Gazzetta.
«Μόνο ο Θεός μπορεί να με κρίνει»
Πάντως, ο 32χρονος Αμερικανός δεν θα μπορούσε να λησμονήσει την πρώτη φορά. «Ναι, φυσικά το θυμάμαι. Μόνο ο «Θεός μπορεί να με κρίνει». Ήμουν κάπου στα 17, στα 18. Το ήθελα.
Μεγάλωσα κοντά στην εκκλησία, οπότε ήταν κάτι που σημαίνει πολλά για εμένα. Όλοι μπορεί να έχουν τη γνώμη τους, αλλά στο τέλος μόνο ο Θεός μπορεί να μας κρίνει».
Το τατουάζ έγινε. Αυτό που απομένει είναι η οικογενειακή αντίδραση, από τον Κορνέλιους και την Πολέτ ΜακΡέι. Δεν ήταν και τόσο άσχημη.
«Ήταν αστείο. Φορούσα μέσα από τη φανέλα μου, ένα ακόμα μπλουζάκι με μακριά μανίκια. Δεν ήθελα να το μάθουν. Όταν έγινε αυτό, η μητέρα μου με έβαλε να τις υποσχεθώ να μην κάνω στο λαιμό μου», εξήγησε ο ΜακΡέι. Και μέχρι στιγμής κρατάει την υπόσχεσή του.
«Μετά από δέκα χρόνια, έχω άγχος»
Όσο για την απόφασή του να σταματήσει, έστω και προσωρινά, τη δερματοστιξία; Όχι μόνο έχει εξήγηση, αλλά πλέον διαθέτει και ένα τεράστιο... κίνητρο. «Ήταν αστείο, γιατί πέρασα μία φάση. Έκανα κάποια από τα 17 μέχρι τα 21 μου, αλλά από τότε και για σχεδόν 10 χρόνια δεν έχω κάνει ούτε ένα. Θέλω να κάνω ένα καινούργιο, αλλά έχω και άγχος, επειδή απέχω για μεγάλο διάστημα. Δεν έκανα ούτε καν για τον τίτλο του ΝΒΑ. Έχω στα χέρια μου. Όταν τα κάνεις, πονάς, αλλά το συνηθίζεις. Ένα μεγάλο διάλειμμα το κάνει δύσκολο», ήταν τα λόγια του.
